Afgelopen donderdag stierf een politieagent na een mesaanval. Dat is vreselijk. Er komt een (federaal) onderzoek over het drama. Maar ook Brussel moet dit onderzoeken.

Eerst en vooral wil ik mijn medeleven betuigen aan de nabestaanden van het dodelijke slachtoffer. Ook aan zijn gewonde collega wens ik veel beterschap en sterkte toe.

De vraag is: hadden we dit kunnen voorkomen?

De dader was gekend bij het gerecht. Hij zat lange tijd in de cel voor diefstal met geweld. Hij stond bekend als gevaarlijk. Alleen zijn er geen regels om informatie uit te wisselen tussen parket, politie en de medische wereld.

De federale minister van Justitie vroeg alvast een verslag van het incident bij de Brusselse procureur-generaal. De federale Minister van Binnenlandse Zaken gaat werk maken van meer ondersteuning aan politieagenten na geweld.

Hoe staat Brussel haar politiemensen bij?

Nazorg is ook belangrijk. Ruimte maken voor intervisie, terugkoppeling, op adem komen is een aanbeveling uit de resolutie ter verbetering van de relatie politie-burger.

Ik vroeg in het verleden al aan de MP welke psychologische hulp er is voor de politiezones om het verlies van een collega te verwerken?

Er is weinig sturing door het Gewest. De MP heeft geen gegevens over stressteams bij politiezones of interne hulpteams noch over het aantal psychologen bij de politiezones. Is er een overkoepelende dienst? Geen informatie.

Verder moet ook Brussel onderzoek voeren.

Staat de samenwerking tussen het gewest, de politiekorpsen en de federale politie en anti-terrorisme eenheden op punt? Ik hoop dat het onderzoek dit zal uitwijzen. En dat de nodige stappen worden gezet.