Vandaag in het parlement op de agenda: de resolutie voor structurele oplossingen voor het vredegerecht in Brussel. 

De Brusselse vredegerechten zitten in zwaar weer. De kern van het probleem: er zijn te weinig vrederechters. Dat brengt nabijheidsjustitie in het gevaar. 

Oorzaken van het tekort 

• Hoge werklast: de vrederechters van het gerechtelijk arrondissement Brussel behandelen in 2023 bijna 73.000 dossiers = 17,4% van de behandelde dossiers op nationaal niveau.  

• Weinig ondersteuning: anders dan in de andere arrondissementen hebben de Brussels vredegerechten géén directiecomité, noch een voorzitter, een ondervoorzitter of een hoofdgriffier voor het arrondissement. Resultaat: de vrederechter staat er zo goed als alleen voor, ook als het dak lekt. 

• De taalvereisten zijn erg streng. Nochtans verloopt meer dan 90% van de rechtszaken in het Frans. 

• De premies voor tweetaligheid zijn niet erg hoog. Elders zijn er betere voorwaarden. Wie tweetalig is, gaat aan de slag in de privésector. Of bij de Brusselse gewestelijk administratie, waar de premies hoger zijn 

Dit krijgt Brussel niet opgelost. De sleutel ligt immers bij de federale overheid. Zij heeft de bevoegdheid justitie, niet Brussel. 

De vragen uit de resolutie zijn dan ook voornamelijk gericht tot de federale overheid. 

Hoofdlijnen 

1. Brussel moet de zaak van vrederechters bepleiten in het Overlegcomité van de federale regering 

2. Structurele oplossingen van de federale overheid: een hoofdgriffier aanstellen en griffiepersoneel dat werk uit handen neemt van de vrederechter, zodat hij/zij zich kan concentreren op de kerntaak: recht spreken 

3. Hergroeperen van de Brusselse kantons en rationaliseren tot 6. Met goed openbaar vervoer blijft de nabijheidsjustitie gegarandeerd. 

4. Specifieke opleidingen voor de magistratuur in en buiten het hoger onderwijs, een taak voor de gemeenschapsregeringen van de Vlaamse en Franse gemeenschap. 

5. Soepelere taalvereisten 

Dat laatste punt ligt gevoelig. 

Vooruit.brussels is pragmatisch. Er is ruimte om te sleutelen aan de taalvereisten voor de vrederechter, zónder nadelige gevolgen voor de burger.  

Vinden we tweetaligheid dan niet belangrijk? Tuurlijk wel!  

Het uitgangspunt blijft gelden, no matter what. 

Iedere Brusselaar moet in de taal van zijn keuze, het Frans of Nederlands, geholpen kunnen worden.  

Conclusie

Als er niets verandert, komt nabijheidsjustitie in Brussel in het gedrang. En dat is slecht voor iedereen. 

Elke burger moet kunnen rekenen op correcte dienstverlening – dus ook nabijheidsjustitie – of hij nu in Brussel woont of in andere gewesten. 

Daarom moeten wij, Brusselaars, de zaak van Brussel bepleiten bij onze federale collega’s. 

We leven in een rechtstaat. Dat moeten we ook waarmaken. 

Meer weten

Bekijk de opname van de hoorzitting van de vrederechters in de commissie Binnenlandse Zaken (05/03/24) 

Bekijk presentatie tijdens die hoorzitting 

Lees de resolutie 

Lees mijn tussenkomst van vandaag 

Foto: ik aan het werk aan mijn bureau