In het kader van de Europese dag tegen mensenhandel (18 oktober) organiseerde Pag-Asa deze week verschillende filmvertoningen en andere evenementen om mensenhandel onder de aandacht te brengen. Ik was erbij vandaag. 

Waarover gaat het?

Onder mensenhandel verstaan we elke handeling die tot doel heeft mensen uit te buiten. Het kan gaan over economische en seksuele uitbuiting maar ook over gedwongen bedelarij, illegale orgaanhandel en het gedwongen plegen van criminaliteit. 

Sekswerk en mensenhandel zijn niet per definitie aan elkaar gekoppeld. Maar als mensen worden uitgebuit, dan is optreden nodig.

Volgens schattingen van de Global Slavery Index ligt het aantal slachtoffers van mensenhandel in België op 23.000 personen.

Slechts een fractie wordt ontdekt. Want er is onvoldoende gespecialiseerd personeel bij politie, inspectie en justitie.

Daarenboven komen slachtoffers vaak niet terecht bij de instanties die hen het best kunnen helpen. Soms staan de slachtoffers zelf op de rem.

Maar ook eerstelijnsdiensten weten niet altijd hoe ze mensenhandel kunnen herkennen of welke specifieke organisaties slachtoffers bijstaan.

Pag-asa voor Brussel

Pag-asa is een van de drie wettelijk erkende opvangcentra voor slachtoffers van mensenhandel, gevestigd in Brussel. Jaarlijks begeleiden ze 200 personen die slachtoffer werden van mensenhandel.

Pag-asa geeft ook vorming en opleiding aan professionals: welke signalen wijzen op mensenhandel, welke stappen moet je dan zetten?

Door zijn internationale context telt het Brusselse gewest disproportioneel veel slachtoffers van mensenhandel. Het is ook een thema voor one.brussels.

De Brusselse gemeenten en politiezones hebben eigen regels rond sekswerk. Mensenhandelaars buiten de onduidelijk- en tegenstrijdigheden handig uit. 

We moeten het hebben over sekswerk

Dit voorjaar zijn verschillende sprekers langsgekomen in de commissie Binnenlandse Zaken in hoorzittingen over sekswerk, zoals onderzoekster Magaly Rodriguez, de eerste hoofdinspecteur van politiezone Brussel Noord Johan Debuf of organisatie Utsopi. Dat was leerrijk.

Ik werk in het Brussels Parlement aan een resolutie over sekswerk.

Ik stel voor te focussen op wat werkt, de emoties los te laten en op een niet-stigmatiserende manier naar sekswerk te kijken. Voor wie vrijwillig in het vak zit, is het een job.

Maar er zijn specifieke risico’s. De veiligheid van en de toegang tot gezondheidszorg voor sekswerkers moet beter.

Sekswerk en mensenhandel zijn niet per definitie aan elkaar gekoppeld. Maar als mensen worden uitgebuit, dan is optreden nodig. Die strijd moet worden opgevoerd.

Met betere vorming bij de Brusselse politiezones, alsook meer middelen voor de bevoegde organisaties. Maar ook een harmonisatie van het beleid omtrent sekswerk.

De Brusselse gemeenten en politiezones hebben immers eigen regels. Mensenhandelaars buiten die onduidelijk- en tegenstrijdigheden handig uit. 

Dit doet mijn collega in de Kamer

Veel hefbomen in de strijd tegen mensenhandel liggen bij het federale niveau. Gelukkig is er de laatste maanden meer aandacht voor dit vraagstuk.

Mijn collega Ben Segers, Vooruit-volksvertegenwoordiger in de Kamer, nam dit voorjaar het initiatief voor een bijzondere commissie Mensenhandel. Deze commissie moet het personeelstekort oplossen en de strijd tegen mensenhandel meer slagkracht geven. 

En dat is nodig. Deze zomer was er nog grote commotie toen schrijnende mistoestanden op een Borealiswerf aan het licht kwamen.

one.brussels-Vooruit neemt dit vraagstuk ook ter harte. Want uitbuiting is er nog altijd. En dat mogen we niet aanvaarden.

Beeld: ik ging kijken naar de film Tori en Lokita en woonde het nagesprek bij met Pag-asa, op donderdag 20 oktober in Cinema Palace