In de beleidsverklaring van de Brusselse regering vind ik veel terug waar ik tevreden over ben, in de eerste plaats het principe: we laten niemand uit de boot vallen. Maar ik ben ook bezorgd.

Want een principe volstaat niet. Het moet ook realiteit worden. Nu de regering geld vrijmaakt voor Brusselaars in financiële problemen, moet het geld ook echt bij de juiste mensen terechtkomen. En dat gaat niet vanzelf.

Vier voorbeelden van goede maatregelen

1. 20 miljoen extra voor de OCMW’s om Brusselaars te helpen hun energiefactuur te betalen.
2. De kinderbijslag wordt volledig geïndexeerd. Vlaanderen doet dat niet, Brussel wel.
3. Extra budget om de huishoudhulpen in de dienstenchequesector te ondersteunen en hen betere werkomstandigheden en lonen te geven.
4. 26 miljoen extra voor de non-profitsector. Het is een waardering van het essentiële werk van hulpverleners.

Vier bedenkingen

1. Mensen uit de middenklasse hebben vandaag óók recht op OCMW-steun bij het betalen van hun energierekeningen. Maar veel van hen weten dat niet.
   one.brussels heeft een energiepact opgesteld, met o.a. het voorstel : één energieloket – digitaal én telefonisch – voor heel Brussel. Zo hebben alle Brusselaars één aanspreekpunt. Wij vinden dat nog altijd een goed idee. Het zou veel stress vermijden.
2. Ook de OCMW-medewerkers hebben stress. Ze staakten al enkele keren om de hoge werkdruk aan te klagen. Wat gaan we doen zodat het OCMW-personeel standhoudt?
3. Minister Maron stelde twee weken geleden zijn Geïntegreerd Welzijns- en Gezondheidsplan voor. Een plan met meer harmonisatie op vlak van de OCMW’s en een meer wijkgerichte aanpak. one.brussels kan zich daar absoluut in vinden. Maar het armoedeplan is nog altijd niet klaar. En voor het Geïntegreerd Welzijns- en Gezondheidsplan kregen we nog geen budget.
4. Er wordt 50 miljoen extra vrijgemaakt voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen. Terecht. Maar welke budgetten maakt de Brusselse regering vrij voor de opvang van de andere vluchtelingen en voor de huisvesting van dak- en thuislozen?
   Naar schatting dolen er vijfhonderd niet-begeleide minderjarigen in Brussel rond. De ene kwetsbare groep prioriteit geven boven de andere, die weg mogen we niet op gaan.
   Omdat de federale overheid tekortschiet, zal – zoals gewoonlijk – een groot deel van de oplossing van Brussel moeten komen. Er zijn dringend slaapplaatsen nodig en extra steun voor de humanitaire organisaties. Het goede nieuws: die zijn er. In Brusselse hotels worden niet alle kamers benut. Daarover moeten we dringend nadenken.

Dit zijn moeilijke tijden. Moeilijke tijden geven ons ook de kans om te tonen wat we waard zijn.

Beste Brusselse regering, maak het waar.

Foto: ik in het halfrond met mijn collegaparlementsleden Hilde Sabbe en Fouad Ahidar