Veel mensen in de culturele sector werken met tijdelijke contracten, van opdracht tot opdracht. Geen zekerheid. Geen vangnet. Door onzekere arbeidsstatuten hadden cultuurwerkers vaak ook geen recht op de speciale coronasteun. Veel mensen kwamen in financiële moeilijkheden.

Wake-up call

Ook voor corona waren er al signalen over de armoede en onzekerheid onder cultuurwerkers. De vergoedingen voor artiesten zijn niet altijd in verhouding met de geleverde prestaties. Een hervorming van het statuut van cultuurwerkers is nodig. Minister Frank Vandenbroucke en de federale regering lanceerden daarom ‘Working in the arts‘. Dat project moet uitmonden in wetgeving voor een stevigere sociaal-economische positie voor cultuurwerkers.

Ik ga de komende maanden met dit thema aan de slag (in het parlement en daarbuiten). Leven in Brussel is duur, en dus wegen atelierruimte en presentatieplekken ook op het budget. Welk antwoord kunnen we daarop geven? Welke opties hebben internationale artiesten die in Brussel werken? Kunnen zij gebruik maken van de verschillende vergoedingen, statuten en werkloosheidsregelingen? Welke drempels ondervinden startende kunstenaars (pas afgestudeerden, of diegenen die doorgroeien van amateur naar professioneel) en wat kunnen we daaraan doen? Kunnen bestaande vergoedingen voor artistieke prestaties (zoals de kleine vergoeding voor kunstenaars) ook voor niet-kunstenaars gebruikt worden, zonder dat er misbruik wordt gemaakt van het systeem? Zijn er aparte regelingen nodig, op basis van de artistieke discipline (vb beeldende kunstenaars versus podiumkunstenaars,…)? Dat wil ik uitdokteren.

Hopelijk kunnen we de vele Brusselse cultuurwerkers snel meer zekerheid geven. Kiezen voor cultuur mag niet betekenen kiezen voor een onzeker bestaan, waar armoede om de hoek loert.

Laat van je horen

Ben je zelf een cultuurwerker? Alle input is welkom en jouw ervaringen zijn relevant. Geef je mening op het platform Working in the arts. Of contacteer mij.