De armoede in Brussel mogen we nooit gewoon worden. Maar met verontwaardiging alleen zullen we haar niet indijken. Brussel heeft een armoedebeleid nodig, op maat van de grootstad waar de bevolking voortdurend evolueert, de scholingsgraad laag ligt en de druk op de woonmarkt hoog. Ik wil vooral goed luisteren naar armoede-organisaties en de professionals op het terrein. Want zij weten wat er leeft.
Afgelopen zomer was de opluchting groot toen de mensen zonder wettig verblijf hun hongerstaking in de Begijnhofkerk stopzetten. Ondanks beloftes van staatssecretaris Mahdi is er sindsdien weinig vooruitgang. Veel hongerstakers... Lees meer
Vanmorgen ging ik koken bij Cultureghem vzw, op de abattoirsite in Anderlecht. Ik genoot van de fijne sfeer en van een heerlijk maal. In het weekend vindt op de abattoirsite... Lees meer
De situatie voor de hongerstakers in de Begijnhofkerk, aan de VUB en de ULB, wordt nijpend. De polarisatie neemt toe. De manoeuvreerruimte wordt kleiner. De sleutels voor een menselijk Belgisch... Lees meer
Ik opende op 10 juli de expo ‘A ma place’, een project van Maks vzw met digital stories van mensen zonder wettig verblijf (in de volksmond: mensen zonder papieren) uit... Lees meer
Op 14 juni legde een 80-tal personen van ocmw Anderlecht, ongeveer 70 procent van het personeelsbestand, het werk neer tussen 10 en 12 uur. De werknemers protesteren tegen de te... Lees meer
