In Brussel zwerven veel niet-begeleide minderjarigen rond, vaak kinderen op doorreis. Daarover berichtte BX1 deze week nog.

De kinderen zijn volledig op zichzelf aangewezen. Hun ouders zijn er niet om hen te begeleiden. Velen van hen liepen trauma’s op tijdens de tocht naar ons land. Ze hebben gepaste ondersteuning en opvang nodig.

Deze kinderen hebben hulp nodig. Zelfs als ze er niet om vragen. Zelfs als ze geen asielaanvraag indienen.

Van oktober 2021 tot half juli 2022 liep het MENA-project van o.a. Artsen Zonder Grenzen en SOS Jeunes. Dat project bood 80 kinderen onderdak en begeleiding.

Het project was bedoeld als een tijdelijke interventie, om op te vangen waar het (federaal) beleid tekortschoot. Maar intussen is het project is afgelopen. Bovendien werd het gebouw door het Brussels Gewest in gebruik genomen voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen.

Ik vroeg in juli wat er ging gebeuren. In het antwoord: “Wij (de Brusselse regering) dringen er bij de federale overheid op aan om zo snel mogelijk met New Samusocial een overeenkomst te sluiten. Zodat het noodzakelijke project kan worden hervat.”

De federale overheid heeft zich geëngageerd om 80 plaatsen voor niet-begeleide minderjarigen in te richten. Nu ziet het ernaar uit dat er toch minderjarigen op straat zijn terecht gekomen, zonder alternatief. Want het Gewest heeft niet gezorgd voor een nieuwe locatie.

Brussel is een plek van aankomst. Veel mensen op doorreis belanden in Brussel, en daar zijn ook kinderen bij. En dus moet de federale overheid extra inspanningen doen in Brussel, zeker voor kinderen.

Evident is het niet. Want niet begeleide minderjarige vreemdelingen zijn niet echt asielzoekers. Ze vragen doorgaans geen asiel aan, terwijl dat een wettelijke vereiste is voor hulp.

Anderzijds is het niet meer dan menselijk dat we deze kinderen en jongeren hulp bieden. Niet te verwonderen is dat ook het standpunt van het Kinderrechtencommissariaat en de Délégué général aux droits de l’enfant.

Beste MP Vervoort, de bal ligt in uw kamp.